Λοιπόν ονομάζομαι Κακοσαίος Βαγγέλης. Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Ελευσίνα. Οι γονείς μου είναι από κοντινά χωριά της Βοιωτίας και ήρθαν εδώ ως εργαζόμενοι.
Έχω μια οικογένεια η οποία ζει και αυτή στην Ελευσίνα, έχω ένα γιο και μια κόρη. Εγώ είμαι αξιωματικός στο Στρατό και πριν περίπου 20 χρόνια, βρέθηκα από ένα αυτοάνοσο νόσημα σε κατάσταση αναπηρίας.
Ο μύθος λοιπόν και η ιστορία της Ελευσίνας είναι κάτι συγκεχυμένο στο μυαλό των Ελευσινίων. Η Ελευσίνα λοιπόν μας περιγράφει μέσα από την ιστορία της, την αρπαγή της Περσεφόνης στον Άδη, όχι όμως ως ένα γεγονός τετελεσμένο, αλλά ως ένα γεγονός το οποίο οδήγησε, στη νίκη του θανάτου, η οποία Περσεφόνη αναδύθηκε μέσα από αυτή τη διαδικασία ξανά στη Γη. Και έτσι δημιουργήθηκαν οι εποχές. Οι εποχές οι οποίες… Έρχεται ο χειμώνας, η άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο. Αυτή η εναλλαγή λοιπόν στη ζωή των ανθρώπων. Η Ελευσίνα λοιπόν, δεν αποτελεί κάτι το οποίο μας οδήγησε στο θάνατο. Όχι. Η Ελευσίνα μας μαθαίνει πως ο σπόρος που πεθαίνει, γεννιέται, και γίνεται δέντρο, και αναπτύσσεται.
Έτσι λοιπόν, και οι άνθρωποι με αναπηρία στο Σύλλογό μας, εγώ αισθάνομαι ότι βιώνουμε μια μύηση. Βιώνουμε μια μύηση όπως μυούσαν τότε οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Βιώνουν τη μύηση που τη περνάνε από μία δύσκολη κατάσταση που πολλές φορές προσεγγίζουν το θάνατο, αλλά και το δεύτερο κομμάτι, που μέσα από αυτή τη διαδικασία, αποκτά νόημα η ζωή τους και αναγνωρίζουν αυτά τα οποία λέμε αξίες: τις αξίες της ζωής. Κι έτσι λοιπόν, αυτό το πέρασμα, από το δύσκολο, το επικίνδυνο, τον φόβο, περνάμε στη νίκη της ζωής, περνάμε στη χαρά, περνάμε στα όνειρα, περνάμε στις επιδιώξεις, στις στοχεύσεις μας.
Η Ελευσίνα λοιπόν δεν κρύβει κάποια κατάρα. Κρύβει ευλογία. «Μόνοις Ελευσινίοις υγιαίνεν η Ελλάς» έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Δηλαδή εξαιτίας της Ελευσίνας, ο πνευματικός κόσμος της Ελλάδας είναι σε τέτοιο επίπεδο ώστε να ευημερούν ψυχικά και πνευματικά οι Έλληνες. Είναι ο ιερότερος χώρος της Ελλάδας, δεν είναι κάτι αμελητέο. Εμείς αλλάξαμε την Ελλάδα και εμείς την διατηρήσαμε σε ψυχολογική κατάσταση.
Η Ελευσίνα λοιπόν… Ξεκίνησε να είναι βιομηχανική πόλη περίπου το 1970. Έτσι λοιπόν άναρχα αναπτύχθηκαν οι βιομηχανίες γύρω από αυτή την πόλη. Παράλληλα ήρθαν και στην Ελευσίνα όλοι οι εσωτερικοί μετανάστες της Ελλάδας για να εργαστούν, γιατί εδώ ήταν το κέντρο της βιομηχανίας και έτσι έγινε μια πόλη η οποία πρωταγωνίστησε στη μόλυνση. Όμως, αυτό θα προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε με κάθε τρόπο. Για η Ελευσίνα αξίζει να είναι καθαρή. Μπορεί να υπάρχει βιομηχανική δραστηριότητα χωρίς να αποκλείει την πόλη, αρκεί να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα.
Αν λοιπόν ήθελα να περιγράψω με τρεις λέξεις τη ζωή μου στην Ελευσίνα, θα έλεγα ότι… βιώνουμε την ιστορία της Ελευσίνας καθημερινά, μέσα σε αυτούς τους δρόμους γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο. Το δεύτερο κομμάτι είναι ότι βιώνουμε το παρόν διαφορετικά από τους υπόλοιπους ανθρώπους, γιατί αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη μία πολιτιστική διαδικασία της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας και έτσι μαθαίνουμε με σκοπό όχι να δείξουμε ποιοι είμαστε σαν Πολιτιστική πρωτεύουσα, αλλά να μάθουμε και να αλλάξουμε εμείς από τον πολιτισμό που θα εισρεύσει στην Ελευσίνα. Και τέλος η τρίτη λέξη η οποία θα ήθελα να πω είναι η χαρά την οποία μου δίνει όλο αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελευσίνα, γιατί θα μπορέσω να δείξω κι εγώ μέσα από τις δικές μας δράσεις το τι κάνουμε εδώ και ποιοι είμαστε.
