Η Τάνια Ελ Κουρί ανέθεσε στον μουσικό και street art καλλιτέχνη Μπάζελ Ζαράα, γεννημένο στη Συρία από οικογένεια Παλαιστινίων προσφύγων, να ηχογραφήσει ένα ραπ τραγούδι εμπνευσμένο από το ταξίδι που έκαναν οι αδελφές του από τη Δαμασκό στη Σουηδία. Μέσω της αφής και του ήχου, αυτή η εξ επαφής συνάντηση διερευνά την έννοια της συμπόνιας, το κατά πόσο μπορούμε να «νιώσουμε» κυριολεκτικά έναν πρόσφυγα για να κατανοήσουμε την επίδραση που έχει στη ζωή των ανθρώπων η γεωγραφική διάκριση των συνόρων.
Τα ακροδάκτυλά μας είναι το κατεξοχήν κομμάτι του σώματός, μέσω του οποίου αισθανόμαστε. Από την άλλη, είναι το κατεξοχήν κομμάτι του σώματός μας που χρησιμοποιείται ως “παγίδα ασφαλείας” από τις αρχές μέσω των δακτυλικών αποτυπωμάτων. Στην Ευρώπη, το ταξίδι ενός πρόσφυγα φτάνει όσο μακριά του επιτρέπουν τα δακτυλικά του αποτυπώματα, καθώς ο Κανονισμός του Δουβλίνου εξασφάλισε μια ενιαία βάση δεδομένων δακτυλικών αποτυπωμάτων σε όλη την Ευρώπη για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Στην πράξη, αυτό συχνά σημαίνει ότι ένας πρόσφυγας επαναπροωθείται στο μέρος όπου καταγράφηκαν για πρώτη φορά τα δακτυλικά του αποτυπώματα χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα σχέδια, οι ανάγκες ή οι επιθυμίες του.
Στο τραγούδι Defiance, ο Μπάζελ Ζαραά, ραπάρει στα αραβικά:
Διασχίζοντας τα σύνορα αφήνεις πίσω σου 75% πιθανότητες θανάτου
Από διόλου τυχαίους βομβαρδισμούς, βόμβες-βαρέλια ή ακόμη και μαστιγώματα
Μπαίνεις, και όπως όλοι οι υπόλοιποι, κουνάς το κεφάλι
Σε κάθε απόρριψη
Πες ό,τι θέλεις, αλλά όλα αυτά δεν θα σου κοστίσουν πάνω από 1.000 δολάρια.
Μη με ρωτάς γιατί ή για ποιο λόγο
Τα μισά είναι δωροδοκίες για τον στρατό και την αστυνομία στην Τουρκία
Και τα υπόλοιπα για να ζήσεις και για τους άντρες να μεθύσουν
Και μετά μένει μόνο η τύχη σου στη θάλασσα
Με μια λέξη, ή θα την δαμάσεις ή θα σε δαμάσει αυτή
Αυτό θα σου κοστίσει άλλα 1.000 δολάρια
Στα πλοία, όλα τα πρόσωπα είναι αγχωμένα
Κρατούν την ανάσα τους
Θωπεύουν τις πληγές τους
Έχουν ακούσει τόσους πυροβολισμούς
Δεν νιώθουν τίποτα πια
Δεν νιώθουν τίποτα πια
Η Λιν Γκάρντερ, κριτικός τέχνης της Guardian γράφει για την παράσταση: «Η ιστορία του δεν με αγγίζει μόνο φευγαλέα −όπως πολλές ιστορίες και εικόνες που εμφανίζονται στις εφημερίδες – αλλά προχωρά βαθύτερα. Με σημαδεύει. Τις επόμενες μέρες θα την κουβαλώ πάνω στο δέρμα μου. Είναι κομμάτι μου, δεν αγνοείται εύκολα, δεν ξεθωριάζει. Κάθε φορά που σηκώνω τα μανίκια ή πλένω τα χέρια μου, έρχομαι αντιμέτωπη με τις εικόνες και η σκέψη μου ανατρέχει στην ιστορία του Ζαράα. Δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτή».
Η δημοσιογράφος Λόρνα Ίρβινγκ έγραψε στο The List: «Κάθε μικρό πάτημα της μύτης του στυλό φέρει ένα βάρος − κάθε αριθμός που έχει γραφτεί πάνω στο δέρμα αντιπροσωπεύει τον αγώνα για επιβίωση, ένα σύμβολο αλληλεγγύης. Η μουσική είναι πένθιμα ελεγειακή, μια “ωραία” μαρτυρία ενός αγώνα που ξαναγράφεται κάθε μέρα. Σε αντίθεση με το μελάνι στο χέρι, οι αγώνες αυτοί δεν μπορούν ποτέ να σβηστούν».
Τάνια Ελ Κουρί
Η Τάνια Ελ Κουρί είναι καλλιτέχνης live art από το Λίβανο, η δουλειά της οποίας εστιάζει στη ζωντανή επαφή με το κοινό και τις ηθικές και πολιτικές δυνατότητες αυτής της επαφής. Δημιουργεί παραστάσεις και εγκαταστάσεις, στις οποίες το κοινό είναι ενεργός δράστης. Έχει περιοδεύσει διεθνώς και έχει διακριθεί με το International Prize for Live Art του Anti Festival, το Total Theatre Innovation Award και το Arches Brick Award. Η Τάνια είναι κάτοχος διδακτορικού από το Πανεπιστήμιο Royal Holloway του Λονδίνου. Η έρευνά της και οι δημοσιεύσεις της επικεντρώνονται στην πολιτική διάσταση της live art στην προ και μετά περίοδο της Αραβικής Άνοιξης. Η Τάνια συνδέεται με την κολεκτίβα Forest Fringe του Ηνωμένου Βασιλείου και είναι συνιδρύτρια της ομάδας Dictaphone Group στον Λίβανο, η δουλειά της οποίας εστιάζει στην έρευνα και την ερμηνεία του δημόσιου χώρου. .
Η Φιόνα Γουίνιγκ, Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής του International Live Art Prize σημειώνει αναφορικά με τη δουλειά της Τάνια: «Η ευαισθησία με την οποία η καλλιτέχνης ενορχηστρώνει την εμπειρία του θεατή είναι εκπληκτική. Η εμπειρία αυτή μένει μέσα μας, μερικές φορές εγγράφεται κυριολεκτικά πάνω μας. Η Τάνια προσεγγίζει και αναδείξει μερικά από τα πιο φλέγοντα ερωτήματα της εποχής μας, δημιουργώντας δυνατές εμπειρίες που εγείρουν συζητήσεις και ανταλλαγή. Η δουλειά της είναι επιτακτικά απαραίτητη και την ευχαριστούμε γι’ αυτό». .
Η Λόις Κέϊνταν, συνιδρύτρια του Live Art Development Agency, αναφέρει για το έργο της Τάνια: «Η Tάνια είναι μια από τους πρωτοπόρους μιας γενιάς καλλιτεχνών με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο που δουλεύουν με τις πρακτικές της Live Art για να επαναπροσδιορίσουν την τέχνη. Τι είναι, τι κάνει και τι λέει η τέχνη; Δοκιμάζει με ποιους τρόπους μπορεί να ανακαλυφθεί και να βιωθεί. Μας καλεί να εξετάσουμε την ατομική και συλλογική δυνατότητα δράσης και εγείρει συζητήσεις για θέματα και εμπειρίες που είναι πολύ δύσκολο να μιλήσουμε… Στη διαδικασία μύησης του κοινού της σε τόσο δύσκολα και περίπλοκα μονοπάτια, έχει εξελίξει μια μορφή βιωματικής τέχνης που μας προσφέρει εξέχουσες εμπειρίες, οι οποίες σωματοποιούνται και αγγίζουν τον πυρήνα της ύπαρξής μας, μας καθιστούν συνενόχους, ζητώντας μας να αναθεωρήσουμε το ρόλο, την ευθύνη και την εμπλοκή μας σε τέτοια επείγοντα και συνταρακτικά γεωπολιτικά γεγονότα».
Τα δελτία εισόδου διατίθενται από το Ιnfo Point – Καφενείο του Φεστιβάλ Συνοικισμός μισή ώρα πριν από την έναρξη της εκδήλωσης ή με τηλεφωνική κράτηση από Δευτέρα έως Παρασκευή 13:00-15:00 στο τηλέφωνο 210 5547646.
Για το αναλυτικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Συνοικισμός, κάνε κλικ εδώ.
