Μία διακαλλιτεχνική συνέργεια εικαστικής τέχνης, περφόρμανς και μουσικής σε συνεργασία με τους μουσικούς Γεωργία Μπαλαμπίνη και Mislav Režić.
Το έργο θέτει στο προσκήνιο το εφήμερo της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από την αντίστιξη συμβολικών αναπαραστάσεων του μυθικού κόσμου και της Αναγέννησης. Η καλλιτεχνική πρόταση συμπεριλαμβάνει τρία μέρη: το γλυπτικό περιβάλλον, την περφόρμανς και τη μουσική.
Οι γλυπτικές εγκαταστάσεις του Μάριου Φούρναρη, οι οποίες παραπέμπουν στη φύση και τις συνθετικές δομές κατοικίας του προγλωσσικού κόσμου, συνθέτουν νοηματικά το πλαίσιο μιας μετάβασης στη διαπολιτισμική και διανθρώπινη αξία του Μύθου, μέσω του στοιχείου του Άλλου του Μη Δυτικού. Το αισθητικό αποτέλεσμα των γλυπτικών συνθέσεων εμφανίζεται ως αντιπαραβολή στο νοηματικό περιεχόμενο του πλαισίου της αγγλικής αναγεννησιακής και μπαρόκ μουσικής, που περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα της συναυλίας.
Η Γεωργία Μπαλαμπίνη και ο Mislav Režić παρουσιάζουν ένα μουσικό έργο, που ξεπερνά τα όρια της κλασικής σύνθεσης συνδυάζοντας φωνή και ηλεκτρική κιθάρα, ένα όργανο πιο γνωστό από τη ροκ ή την τζαζ μουσική. Το μουσικό πρόγραμμα, που αποτελείται από έργα των John Dowland (1563 – 1626) και Henry Purcell (1659 – 1695), παρουσιάζεται σε ένα νέο σύγχρονο φως με τη χρήση διαφόρων ηχητικών εφέ κιθάρας, βρόχους και αυτοσχεδιασμούς φωνής και κιθάρας, που τρέχουν σύμφωνα με το πρόγραμμα, διασυνδέοντας τα εκτελούμενα κομμάτια σε μια συνεχή δομή.
Ανάμεσα στο εικαστικό και το μουσικό σκέλος του έργου, με βάση το λιμπρέτο της μπαρόκ όπερας του Henry Purcell Διδώ και Αινείας (1689) (απόδοση κειμένου στα ελληνικά από τον Παναγιώτη Αδάμ), ο Μανώλης Μαμαλάκης (σκηνοθεσία), η Δανάη Γιαννουλάκη (ενδυματολογία και μάσκες) μαζί με τους συμμετέχοντες στη δράση, δημιουργούν ένα αυτοσχεδιαστικό θεατρικό δρώμενο με ενδεχομενικό χαρακτήρα. Τα διλήμματα που τίθενται στη πλοκή του έργου, ανάμεσα στην αγάπη και την προδοσία, την πρόοδο και την παράδοση, την καταστροφή του «παλαιού κόσμου» και τη δημιουργία της «Νέας Τροίας», μεταφέρονται στο φυσικό τρίπτυχο κύκλο, δημιουργίας – καταστροφής – αναγέννησης της τέλεσης των Μυστηρίων, με σκοπό την αφύπνιση μιας νέας συνείδησης για τη σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, τη φύση και την κοινωνία.
