Ένα οδοιπορικό με τη ματιά του φωτογράφου Βαγγέλη Γκίνη και σε επιμέλεια του Βαγγέλη Τάτση, μια οπτικοακουστική έρευνα μέσα από την οποία ο καλλιτέχνης μελετά τον κόσμο της εργασίας με επίκεντρο την εργατική τάξη στην Ελλάδα.
Με αφετηρία την Ελευσίνα, την πόλη όπου ζει και εργάζεται, ο Βαγγέλης Γκίνης ταξίδεψε για έξι μήνες σε όλη τη χώρα, διέσχισε συνολικά 4.755 χιλιόμετρα και επισκέφτηκε 13 πόλεις της Ελλάδας για συνομιλήσει και να φωτογραφίσει 28 εργαζόμενους από διαφορετικούς κλάδους, τους χώρους εργασίας τους αλλά και προσωπικά τους αντικείμενα. Η αρχή του ταξιδιού έγινε, για λόγους ιστορικούς αλλά και συμβολικούς, από τη Σύρο και το Νεώριο, όπου το 1879 ιδρύεται το πρώτο εργατικό σωματείο στην Ελλάδα, ο Αδελφικός Σύνδεσμος Ξυλουργών του Ναυπηγείου Σύρου. Ακολούθησαν η Μεγαλόπολη, η Τρίπολη, η Πάτρα, ο Βόλος. Στη συνέχεια, το Βελεστίνο, η Λάρισα, η Θεσσαλονίκη, η Λάρυμνα, ενώ η έρευνα ολοκληρώθηκε – φυσικά – στη Δυτική Αττική, τόπο καταγωγής του φωτογράφου αλλά και τον κατεξοχήν τόπο συγκέντρωσης της βιομηχανικής δραστηριότητας της Ελλάδας.
Ο Γκίνης επιλέγει να τοποθετήσει τα πορτρέτα του σε επαρχιακούς δρόμους, ομιχλώδη τοπία, άγονες εκτάσεις αναδεικνύοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά ο σύγχρονος εργαζόμενος του 21ου αιώνα, τις συνθήκες που του προκαλούν σωματική αλλά και ψυχολογική φθορά. Φροντίζει, μάλιστα, να τον αποκόψει οπτικά από τα μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα, τα γραφεία, τους χώρους δουλειάς του – χώρους καταναγκαστικής πράξης και όχι δημιουργικής εργασίας, σύμφωνα με τον ίδιο – υποδηλώνοντας έτσι την αίσθηση της αποξένωσης του εργαζόμενου από το αντικείμενο της εργασίας του, που έχει ως επακόλουθο την αποξένωσή του από τους συνανθρώπους του και, τελικά, από τον ίδιο του τον εαυτό.
Για τον Γκίνη, η παρουσίαση του Μυστήριο 139 Αποξένωση στην Ελευσίνα δεν συνιστά την ολοκλήρωση της οπτικοακουστικής αυτής έρευνας. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να ολοκληρωθεί μιας και ο κόσμος της εργασίας και οι δυσκολίες που αυτός αντιμετωπίζει δεν παύουν να υπάρχουν. Αντίθετα, μέσα από το έργο του, ο φωτογράφος φιλοδοξεί να μας υπενθυμίσει το πάντα επίκαιρο ζήτημα με το οποίο ασχολείται, να το αναδείξει, να συμβάλει στη δημόσια συζήτηση, προβληματίζεται και προβληματίζει.
