Όταν εμπιστεύεται κανείς ένα μυστικό σε κάποιον, μέρος της γοητείας αυτού του γεγονότος είναι ότι ο αποδέκτης του μυστικού αποκτά τη δύναμη να το αποκαλύψει, αν θέλει, σε τρίτους – διακριτικά ασφαλώς. Τα Ελευσίνια Μυστήρια είναι από τα πιο μυστικά και ταυτόχρονα από τα πιο δημοκρατικά τελετουργικά της αρχαίας Ελλάδας. Η αποκάλυψη οποιασδήποτε πληροφορίας σχετικά με αυτά τιμωρούνταν με θάνατο. Χιλιάδες άνθρωποι μυούνταν κάθε χρόνο, μεταξύ αυτών γυναίκες, δούλοι και μη Έλληνες πολίτες, δίνοντας όρκο μυστικότητας πριν μετάσχουν στα μυστήρια της Δήμητρας. Οι τελετουργίες –που αφορούσαν τη μεταθανάτια ζωή, τη γεωργία και την αναγέννηση, την πνευματικότητα, την ψυχεδελική και τη συλλογική εμπειρία, και οι οποίες διήρκεσαν σχεδόν δύο χιλιετίες– παραμένουν άλυτο αίνιγμα μέχρι σήμερα, αλλά και κεντρικό στοιχείο της ταυτότητας μιας πόλης που εξελίχθηκε σε μεγάλο βιομηχανικό κέντρο της Ελλάδας.
Το πρόγραμμα φιλοξενίας καλεί πέντε πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες να μείνουν στην Ελευσίνα, όπου μυούνται από πέντε διεθνείς δημιουργούς. Με αφετηρία τις εικασίες γύρω από αυτές τις ιδιαίτερες παγανιστικές τελετουργίες, το πρόγραμμα φιλοξενίας και η έκθεση που προκύπτει από αυτό –με πέντε νέα έργα από τους φιλοξενούμενους και πέντε προϋπάρχοντα από τους «μύστες» τους, όλα εγκατεστημένα στον αρχαιολογικό χώρο– επιζητούν μια επανερμηνεία της σημερινής σημασίας εννοιών όπως η μύηση και η μυστικότητα, επεκτείνοντάς τες προς διάφορες κατευθύνσεις σε κοινωνικό, πολιτικό, ποιητικό επίπεδο, όπως και στη σφαίρα του κυβερνοχώρου.
