Κινηματογραφικές προβολές, μουσικοχορευτικά δρώμενα και δημόσιοι διάλογοι με απρόβλεπτες συναντήσεις διαδραματίζονται ως δημόσια μυστήρια μέσα στην Ελευσίνα και επαναπροδιορίζουν μέσα από καλλιτεχνικές διαδικασίες τον ορισμό της πατρίδας: άλλοτε ως τόπο καταγωγής, άλλοτε ως προορισμό και σημείο διαμονής κι άλλοτε ως μια έννοια που μπορεί να περικλείει προστατευτικά όσους νιώθουν αδέσποτοι και εγκαταλειμμένοι. Απρόβλεπτες καλλιτεχνικές παρεμβάσεις, μέσα από το μυστήριο 69, το Greekies, παρεμβαίνουν στην πόλη: όπως έφηβοι από προσφυγικούς καταυλισμούς που γίνονται εθελοντές σε φυσικές καταστροφές στην Μάντρα, ένας Αφρο-Έλληνας που με την ομάδα του εμπλουτίζει την ελληνική παραδοσιακή μουσική, Ελευσίνιοι που επαναπροσδιορίζουν την έννοια του “ξένου” παρεμβαίνοντας χορευτικά στην πόλη σε αξιοσημείωτες συμπράξεις με σύγχρονους εικαστικούς καλλιτέχνες. Στο τέλος αυτής της δράσης μπορεί να νιώσει κανείς πως “πατρίδα μου είναι κι η τέχνη μου”;