Πρόκειται για μία διαδραστική γλυπτική εγκατάσταση στον κήπο του Σιδηροδρομικού Σταθμού Ελευσίνας, αποτελούμενη από ετερόκλητα και συμπληρωματικά υλικά, αλληγορία των ιστορικών περιόδων και των πληθυσμών της Ελευσίνας – μάρμαρο, μπετόν, μέταλλο, γυαλί. Φως και ήχοι εκπέμπονται διαμέσου της εγκάρσιας τομής, ανιχνεύουν το συνεχές του χρόνου. Η σχισμή του έργου είναι ένα ίχνος ρήξης και τραύματος αλλά και η ένδειξη νέων συνδέσεων. Είναι το στοιχείο διακοπής της συνέχειας του χρόνου και της έκλαμψης της ιστορικότητας των πραγμάτων. Η ρωγμή επιτρέπει στα ετερογενή στοιχεία τη δικαίωσή τους.
Το έργο ενεργοποιείται στην πληρότητά του με την ανθρώπινη παρουσία και συμμετοχή. Είναι προσιτό σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, ανεξαρτήτως εθνικότητας, πολιτισμικών καταβολών, θρησκεύματος και φύλου. Το έργο και η καλλιτέχνης επιδιώκουν από τον περαστικό θεατή μια διαδραστική, αισθαντική συμμετοχή. Όσο πλησιέστερα βρίσκεται ο συμμετέχων, τόσο πιο οξεία αποδεικνύεται η συμπεριφορική γλώσσα του ήχου και του φωτός, επισημαίνοντας την εγγύτερη επαφή, ως απαραίτητη προϋπόθεση προς την ιδανική ωρίμανση και αρμονική συμφωνία των ανθρώπινων σχέσεων.
Η κεντρική εγκάρσια ρηγματοειδής τομή επιθυμεί να τραβήξει και να διεγείρει την προσοχή του παραλήπτη να αναστοχαστεί τη διττή έννοια της ρωγμής, αφενός ως ίχνος μιας ρήξης ή ενός τραύματος και, αφετέρου, ως ένδειξη μιας σύνδεσης.
Η ρωγμή σηματοδοτεί τη διακοπή μιας ιστορικής συνέχειας και την ίδια στιγμή τη σύναψη των ετερόκλητων. Λειτουργεί ως το ενδόμυχο στοιχείο της συνύφανσης των ετερογενών. Ταυτόχρονα, καταγράφει τη διάρρηξη του ιστορικού συνεχούς, ανοίγοντας στο βλέμμα τον ορίζοντα της ιστορικότητας των πραγμάτων και των προσώπων ενός τόπου. Ετερογενείς ιστορικές πραγματικότητες συμπλέκονται και έρχονται εξαίφνης σε επικοινωνία. Είναι αυτή η οποία χαράζει τον τόπο ανάδυσης του φωτισμού, ο οποίος προάγει την αλήθεια ως ανοιχτότητα, φιλόξενη προς το Άλλο.
Το άνοιγμα της ρωγμής λειτουργεί σαν μήτρα φανέρωσης των πραγμάτων με την αρχαία έννοια του όρου, ήτοι των ζητημάτων που αφορούν τους πολίτες μιας πόλης.
To έργο είναι αφιερωμένο στη μνήμη της Δέσποινας Γερουλάνου.
