Περισσότεροι από πενήντα εκπρόσωποι Περιφερειακών πολιτιστικών φορέων που δραστηριοποιούνται ανά την Ελλάδα και διοργανώνουν φεστιβάλ, από το Ρέθυμνο μέχρι την Ορεστιάδα, τη Ρόδο, τη Βέροια και πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας, συναντήθηκαν χθες μετά από πρόσκληση του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, με στόχο την οργάνωση ενός πιλοτικού «δικτύου» περιφερειακών πολιτιστικών φεστιβάλ, καθώς και την επανεξέταση, μέσα από τη συζήτηση, του θεσμού και του ρόλου των φεστιβάλ σήμερα.
H ημερίδα που φιλοξενήθηκε στο αμφιθέατρο του υπουργείου Πολιτισμού, ήταν μια πρωτοβουλία του Φεστιβάλ Αθηνών και του καλλιτεχνικού του διευθυντή Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, σε συνεργασία με την υπουργό Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου. Κεντρικοί ομιλητές του πάνελ, εκτός από την κα Κονιόρδου και τον κο Θεοδορόπουλο, ήταν οι: Κέλλυ Διαπούλη, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Ελευσίνας 2021 – Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, Βίκυ Μαραγκοπούλου, τέως Καλλιτεχνική Διευθύντρια Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας και Σταύρος Μπένος, Πρόεδρος εταιρείας ΔΙΑΖΩΜΑ.
Οι εκπρόσωποι των φεστιβάλ τοποθετήθηκαν για τη σημασία δημιουργίας ενός τέτοιου δικτύου, όπως επίσης, κατέθεσαν την εμπειρία τους σχετικά με τις ανάγκες, τις δυσκολίες και τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν όσον αφορά τη διοργάνωση και τη διαχείριση των ανά τόπους φεστιβάλ. Επί των θεμάτων, τοποθετήθηκε και το Φεστιβάλ Αισχύλεια, μέσω του Προέδρου της Κ.Ε.Δ.Ε., Γαβριήλ Καμπάνη και του επιμελητή του εικαστικού προγράμματος του φεστιβάλ, Γιώργου Σκιάνη.
Στην εισήγησή της, η καλλιτεχνική διευθύντρια της Ελευσίνας 2021 Κέλλυ Διαπούλη, επικεντρώθηκε στην σχέση των φεστιβάλ με την πόλη επισημαίνοντας ότι «Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, η πόλη διαμορφώνει την ξεχωριστή της ταυτότητα μέσα από το φεστιβάλ της και προβάλλεται στο συλλογικό φαντασιακό. Μπορεί να μην έχουμε πάει στο Λιντζ ή στην Αβινιόν, γνωρίζουμε όμως το Λιντζ για την Ars Electronica και την Αβινιόν ως θεατρικό κέντρo» και ότι «Όσες διαφημιστικές εκστρατείες κι αν κάνει μια πόλη, αυτές θα είναι μόνο εικόνες και φράσεις που περνούν και φεύγουν. Κανένα διαφημιστικό σλόγκαν πόλης δεν επέζησε για πολύ. Αντίθετα, η φήμη ενός φεστιβάλ ολοένα και αυξάνεται και μαζί του και η φήμη της πόλης. Γιατί; Γιατί αντίθετα με τη διαφήμιση, το φεστιβάλ είναι βίωμα. Είναι μία βιωμένη εμπειρία η οποία μένει για πάντα στον άνθρωπο που την έζησε και αυτός ο άνθρωπος την κουβαλά, τη μοιράζεται με άλλους ανθρώπους, τους μεταδίδει την αίσθηση και την εμπειρία του και κάνοντάς τα όλα αυτά, στην ουσία αυτό που κάνει είναι να διαφημίζει την πόλη και να χτίζει το μύθο της στις συνειδήσεις των ανθρώπων» καταλήγοντας ότι «Το φεστιβάλ φτιάχνει στην ουσία το αφήγημα της πόλης. Αλλά για να το φτιάξει αυτό πρέπει να έχει τα κατάλληλα υλικά. Και τα υλικά αυτά είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι: επιμελητές με βαθιά γνώση του σύγχρονου πολιτιστικού γίγνεσθαι και καλλιτέχνες, οι οποίοι θα έρθουν και θα δουλέψουν μέσα στην πόλη, αναδεικνύοντας τα αφηγήματά της. Δεν είναι μια δουλειά που μπορεί να την κάνει η κομμώτρια της γειτονιάς, ο χ φιλόμουσος υπάλληλος ή μια εταιρεία. Σε αυτό το σημείο η Ελλάδα και τα ελληνικά φεστιβάλ υπολείπονται σημαντικά» και ότι «Είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις φεστιβάλ που διαθέτουν καλλιτεχνική διεύθυνση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και το πιο σημαντικό φεστιβάλ της χώρας, το Ελληνικό Φεστιβάλ τυπικά απέκτησε καλλιτεχνικό διευθυντή πολύ πρόσφατα. Τυπικά, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος είναι ο πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής του Ελληνικού Φεστιβάλ. Ακόμη και ο Γιώργος Λούκος, που στην ουσία λειτουργούσε ως καλλιτεχνικός διευθυντής, τυπικά ήταν Πρόεδρος του φεστιβάλ και αν πάμε ακόμη πιο πίσω, συναντάμε επιτροπές διοργάνωσης».
Οι παρευρισκόμενοι εξέφρασαν την επιθυμία ο διάλογος μεταξύ των πολιτιστικών φορέων των ελληνικών πόλεων να συνεχιστεί, ώστε να προωθηθεί η συνεργασία μεταξύ κέντρου και περιφέρειας.
