Στη συνέχεια αυτά τοποθετούνται μέσα σε μια διάφανη κατασκευή, ενώ τα ίδια, δίνοντας την αίσθηση ότι αιωρούνται με φόντο το τοπίο της Ελευσίνας, μετατρέπονται σε έργα τέχνης. Το να ζητάς από κάποιον να εγκαταλείψει κάτι που κάποτε αγαπούσε, οδηγεί σε μια συμβολική πράξη που φέρει ποικίλα νοήματα. Τα αντικείμενα απαθανατίζονται κατά τη μετάβασή τους από λειτουργικά και ιδιόκτητα -σε οικείους εσωτερικούς χώρους- σε δημόσια και αποτρέπεται έτσι η απόρριψη και η διασπορά τους στο γύρω περιβάλλον.
Η ολοένα αυξανόμενη συλλογή προσωπικών αντικειμένων γίνεται μνημείο που φιλοξενεί τα υλικά υπολείμματα της κοινωνίας και σύμβολο συνύπαρξης μεταξύ διαφορετικών οντοτήτων. Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες ενθαρρύνονται να συμμετάσχουν σε μια συλλογική δράση, δημιουργώντας ένα μελάνζ πραγμάτων που προέρχονται από απόσταση “μηδέν χιλιόμετρα” αλλά και από πιο μακριά.
Το «Άσε κάτι που κάποτε αγάπησες» φιλοδοξεί να θίξει κρίσιμα ζητήματα όπως η ιδιοκτησία, η παραγωγή αγαθών, ο καταναλωτισμός, η δημοκρατία, τα μεταβαλλόμενα μεσογειακά τοπία, τα ιστορικά και σύγχρονα ερείπια και η τρέχουσα περιβαλλοντική και ανθρωπιστική κρίση. Αποτελεί μια έκκληση για συνεργασία και συμπερίληψη, που ωθεί τους συμμετέχοντες και τους θεατές να συλλογιστούν και να επανεξετάσουν τη σχέση με τον υλικό κόσμο, καλώντας μας να αναγνωρίσουμε τις δυνατότητες για νέες ιστορίες και αφηγήσεις μέσα από τα αντικείμενα που αφήνουμε πίσω.
