Με βασικά υλικά το χώμα και το νερό, και με κυρίαρχο μορφολογικό στοιχείο το πήλινο αγγείο, το έργο έρχεται σε διάλογο με την πλούσια ιστορική διαστρωμάτωση της Ελευσίνας από την αρχαιότητα ως τη μακροχρόνια βιομηχανική ιστορία της πόλης και τη δομή της σήμερα. Εμπλέκει στην «αφήγησή» του τον μύθο της Δήμητρας και της Περσεφόνης, τη θνητότητα, την έννοια του ταξιδιού, την υπαρξιακή αναζήτηση ενός προορισμού και τη μετανάστευση ως φαινόμενο που καθόρισε την ιστορία της περιοχής αλλά που επίσης επαναλαμβάνεται σε όλη την διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας.
Μέσα από το έργο η καλλιτέχνης επιδιώκει να συνδέσει το παρελθόν με το τώρα, με ενοποιητικό στοιχείο το νερό. Η αντανάκλαση του ουρανού στην επιφάνειά του, συνδέει την γη με τον ουρανό, το μακρινό με το κοντινό και κατ’ επέκταση το φαντασιακό με το πραγματικό, τη θνητότητα με το υπερβατικό, το οικείο με το ανοίκειο. Το νερό που κινείται ταξιδεύει και μας ταξιδεύει, διασχίζει και ενώνει τόπους και πολιτισμούς. Καθρεφτίζει την απεραντοσύνη του χώρου και υπαινίσσεται την «απέραντη», αέναη ροή. Παραπέμπει στα κοινά στοιχεία που γεφυρώνουν συγκρούσεις και διαφορές: στην αγωνία και την περιπέτεια της ύπαρξης που είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους που ζούνε «πάνω στην γη και κάτω από τα σύννεφα». Το νερό, η θάλασσα που απλώνεται απέναντι από το παλαιό Ελαιουργείο ενώνει την αρχή και το τέλος του έργου καθώς αποτελεί την συμβολική αρχή αλλά και την κατάληξη του.
Το νερό αποτελεί επίσης και μέσο διερεύνησης του χώρου, μία διάσταση που διαποτίζει ως προβληματική το σύνολο του έργου της Δανάης Στράτου. Ο χώρος είναι φορτισμένος με ιστορία και με ιστορίες ανθρώπων, με πολιτιστικές και ψυχολογικές αποχρώσεις. Ο χώρος έχει σχέση με την κατοίκηση, με την καταγωγή, με τη συνύπαρξη και με το πώς δομείται η ζωή των ανθρώπων. Το έργο καθιστά το θεατή ευαίσθητο δέκτη όλων αυτών των πτυχών και τον ωθεί στο να σκεφθεί το πώς ο χώρος επηρεάζει την σκέψη του και πώς αντίστροφα, επενεργεί ο ίδιος πάνω σε αυτόν.
Η εγκατάσταση Πάνω στη Γη Κάτω από τα Σύννεφα είναι ένα σύγχρονο, αφαιρετικό έργο. Η λιτότητά του αποτυπώνει μεταφορικά τη σημασία που έχουν θεμελιώδη ζητήματα της ύπαρξης. Η εστίαση σε αυτά, η ένταξη του συγκεκριμένου στο γενικό ενδεχομένως να συμβάλλει στο να δει κανείς την πραγματικότητα με μεγαλύτερη διαύγεια και διεισδυτικότητα.
Μέσα από ένα τέτοιο έργο εγείρονται, τέλος, ευρύτερα θέματα όπως ο ρόλος της τέχνης σε μία εποχή κρίσης, η πολιτική και ηθική χροιά της τέχνης, η ικανότητα της να ενεργοποιεί την μνήμη και να ευαισθητοποιεί την ιστορική συνείδηση αλλά και ο τρόπος που η παραγωγή ενός καλλιτεχνικού έργου εμπλέκει την κοινότητα και το ανθρώπινο δυναμικό μίας περιοχής ειδικά υπό τις σημερινές συνθήκες.
Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα παράλληλων εκδηλώσεων του έργου θα ανακοινωθούν σύντομα.
