Το μικρό αλλά μοναδικό στον βορειοδυτικό Σαρωνικό λιμάνι της Λεψίνας υπήρξε ο βασικός μεταφορικός σταθμός πρώτων υλών, όπως ρετσίνι, πίσσα, νέφτι, χαρούπι και ξυλεία, από το Θριάσιο Πεδίο προς τα νησιά. Το 1822, με εντολή του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, παραδίδονται στο Υπουργείο Ναυτικών από τους Κουντουριώτες 3.5 τόνοι νέφτι, 10.5 τόνοι κατράμι και 10.5 τόνοι ρετσίνι.
Τα πολεμοφόδια αυτά παράγονταν από τη συλλογή ρητίνης, που απέδιδε το πλούσιο πευκοδάσος της περιοχής. Οι ντόπιοι ρετσινάδες φρόντιζαν να νοικιάζουν τις απαραίτητες εκτάσεις προς εκμετάλλευση από το χειμώνα, ώστε να εργαστούν από τον Μάρτιο ως τον Οκτώβριο. Κάθε ρετσινάς μπορούσε να καλλιεργήσει πεύκα που αντιστοιχούσαν σε 25-30 καρόκια. Καρόκι ονομαζόταν αρχικά η μονάδα μέτρησης της παραγωγής ρετσινιού και αντιστοιχούσε σε 17-20 οκάδες ρετσίνι. Σταδιακά επικράτησε και ως μονάδα μέτρησης εμβαδού πευκοδάσους.