Η Ομάδα

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιολογία, Υποκριτική και   Θέατρο.Το 1983-4 ίδρυσε το σχήμα «διπλούς Έρως, εταιρεία Θεάτρου»  και αμέσως μετά την πρώτη του παράσταση επιχορηγήθηκε από το ΥΠ.ΠΟ. Μέσα από μια αδιάκοπη σειρά εσωτερικών διαμορφώσεων και μεταμορφώσεων, το σχήμα μετονομάστηκε σε “Theseum Ensemble” Σήμερα προτιμά να σημειώνει γιατί έχει κάνει αυτές τις παραστάσεις, τι τον ενδιέφερε σ’ αυτές ή τίνος πράγματος αποτελούν απλώς παραδείγματα, χειρονομίες  ή δράσεις

Η δουλειά του διατρέχεται από δύο επίμονες παραδοχές:

α) Θέατρο είναι η τέχνη πάνω στην ιστορία των ανθρώπων.

β) Δεν υπάρχει στιγμή στην καθημερινότητα που να μην είναι θέατρο μόλις υπάρξει το κατάλληλο βλέμμα. 

Τα τελευταία χρόνια μέσα από τις παραστάσεις του, τον απασχολούν φανερά πια, τρία ζητήματα:

Ι. Έλκεται ανέκαθεν από τις Συναθροίσεις. Αυτός ο Τροπισμός  των ανθρώπων προς τις συναθροίσεις, άρχισε να τον απασχολεί ως έννοια του Χορού από τη στιγμή που ήρθε σε επαφή με την αρχαία ελληνική τραγωδία, σαν μια αρχαία δομή που παράγει σύγχρονες μορφές τόσο μέσα στην θεατρικότητα όσο και μέσα στην καθημερινότητα, Μια δομή με εξαιρετικές ιδιότητες, μια δομή ικανή να παράγει θέατρο, κείμενο, χάος, ιστορικότητα, πολιτική. Μια δομή / μηχάνημα του σύγχρονου βλέμματος.

Διαλέξεις, σεμινάρια, εργαστήρια, ασκήσεις και ομιλίες για τον Χορό σαν έννοια και δομή της πραγματικής ζωής, του μοντέρνου και κλασικού δράματος (Αθήνα, Δελφοί, Βερολίνο, Θεσσαλονίκη, Λος Άντζελες, Μόντρεαλ, Σεούλ, Βαρσοβία, Μόσχα, Τιφλίδα, Τόκυο)

ΙΙ. Με ποιους τρόπους ένα Υποκείμενο – το σώμα ενός πολίτη μέσα από την ιδιότητα του ηθοποιού- μπορεί να εξωθεί τον εαυτό του σε σημείο να παγιδεύεται μέσα στην πραγματικότητα, μεσ΄ στο Τυχαίο – σαν μέθοδος υποκριτικής διαδικασίας – μετατρέποντας έτσι τον εαυτό του σε ιστορική μαρτυρία / «ντοκουμέντο».

Εδώ η Βιολογία – όπως και η συνάντησή του με τον Alexander Lowen και την Βιοενεργειακή Ανάλυση από το 1990 – έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο.

Έχει διευθύνει εργαστήρια πάνω στην Βιοενέργεια σαν μέθοδο εκπαίδευσης του ηθοποιού, στην Ελλάδα και σε διεθνή συνέδρια του Διεθνούς Ινστιτούτου Βιοενεργειακής Ανάλυσης (Αθήνα κατ’ επανάληψη, Λειψία, Καράκας, Κοπεγχάγη, Θεσσαλονίκη, Φλωρεντία, Ούμπρια-Ιταλία).

ΙΙΙ. Τέλος, εκείνοι οι τρόποι και οι στιγμές της καθημερινότητας, οι ασήμαντες και συμπτωματικές, που μπορούν να «δηλητηριάζουν» την θεατρικότητα, σπρώχνοντας την βίαια προς την ποίηση, το χάπενινγκ , την περφόρμανς , το ντοκουμέντο. 

Αυτού του είδους η τακτική γραφής, ικανή να παράγει κείμενο, συνιστά αυτό που συνηθίζει να ονομάζει Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΩΣ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ.ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΘΕ ΘΕΩΡΗΜΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ. 

Παραστάσεις του έχουν ανεβεί – ενώ άλλες παράλληλα  έχουν ταξιδέψει σε  διεθνή φεστιβάλ –  εκτός από την Ελλάδα, σε :

Αυστρία, Βέλγιο, Βενεζουέλα, Γαλλία, Γερμανία, Γεωργία, Ελβετία, Ιαπωνία, Ισπανία, Ιταλία, Κίνα, Κορέα, Ολλανδία, Πολωνία, Ρωσία, Σερβία.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΩΣ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ / CREATIONS1997:ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού (Αθήνα)

2002:ΕΘΝΙΚΟΣ ΎΜΝΟΣ, ένα θεώρημα για την ομαδικότητα μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού (Κέρκυρα, Αθήνα)
Βραβείο κριτικών καλύτερης παράστασης – καλύτερης σκηνοθεσίας 2002 

2003:ΕΘΝΙΚΟΣ ΎΜΝΟΣ (μια παραγωγή του Teatro de la limonaia, Φλωρεντία)

2004:ΕΘΝΙΚΟΣ ΎΜΝΟΣ (μια παραγωγή του Tumanishvili Teatr, Τιφλίδα, Μόσχα)

 ΡΟΜΕΟ + ΙΟΥΛΙΕΤΑ, η Τρίτη Μνήμη, W.Shakespeare (Φλωρεντία, Αθήνα)

2005:OLYMPIC GAMES, Οδηγίες Χρήσεως μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού (Αθήνα)

2006:ΕΘΝΙΚΟΣ ΎΜΝΟΣ (Σεούλ, Korean National University of Arts).

2007:ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΕΛΕΡΜΑΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΛΕΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΒΡΩΜΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;[μια επίσκεψη στον Πύργο του Κάφκα], μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού (Αθήνα)

2008:ΣΤΑΛΙΝ, μια συζήτηση για το ελληνικό θέατρο μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού σε συνεργασία με τον Ακύλλα Καραζήση (Εθνικό Θέατρο, Staat Theater Köln)
ειδικό βραβείο first guest performance prize by the German Federal Agency for Civic Education

2009:ΒΙΟΙ (ΖΩΕΣ) ΑΓΙΩΝ μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού, (Αθήνα)

2009:AGORA – ein chorstasimon, (μια παραγωγή της VOLKSBÜHNE am Rosa-Luxemburg-Platz, Βερολίνο)
2015: NOSTOI μια διεθνής παραγωγή της Cooperativa Archeologia και του Fabrica Europa, Τοσκάνη (Ιταλία) και Καρχηδόνα (Τυνησία).

2020: ΚΟΜΜΩΤΡΙΕΣ/ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού και του Theseum Ensemble (θησείον, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες) 

2020: Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ατενίζει το μέλλον… μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού και του Ακύλλα Καραζήση (Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

2022: ONCE TO BE REALIZED – Μουσικό Θέατρο βασισμένο στα ανέκδοτα έργα του συνθέτη Γιάννη Χρήστου, Deutsche Oper – Berlin, Munich Biennale – Mόναχο, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ίδρυμα Ωνάση).

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

1987:ΣΤΡΙΝΤΜΠΕΡΓΚ – ΣΤΡΙΝΤΜΠΕΡΓΚ (το πρώτο προμήνυμα), Α. Στρίντμπεργκ (Αθήνα)

1993:DIE HAMLETMASCHINE, H.Müller (Θεσσαλονίκη ΚΘΒΕ)

ΜΗΔΕΙΑ θραύσματα, Ευριπίδη (Βρυξέλλες)

1994:CAMERA DEGLI SPOSI, Γ.Βέλτσου (Αθήνα)

1996:ΦΑΡΣΑ ΚΑΛΝΤΕΓΟΥΕΙ, B.Strauss (Αθήνα)

1998:ΆΜΛΕΤ- το δάγκωμα του φιδιού, W.Shαkespeare (Αθήνα, BITEF- Βελιγράδι)

ΗΛΕΚΤΡΑ, Σοφοκλή  (Επίδαυρος, Θεσσαλονίκη, Δίον, Φίλιπποι)

2000:ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ Αισχύλου – a ghost sonata (Αθήνα, Καράκας, Ζυρίχη, Τιφλίδα,)

2001:MEDEAMATERIAL, H.Müller (Τιφλίδα, Μόσχα)

2005:ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ Αισχύλου μια παραγωγή του Seoul Art Centre (Κορέα)

2007-2009:ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ, Δημήτρης Δημητριάδης (Φεστιβάλ Αθηνών, Wiener Festwochen 2008, Kunstenfestibaldesarts in Brussels 2008, Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου στη Βαρσοβία, WARSZAWA CENTRALNA 2008, Festival d’Αutomne Teatr de Odeon Paris 2009)

2009:ΑCROPOLIS re-construction, Σ.Βυσπιάνσκι (Teatr WSPOLCZESNY, Βρότσλαβ, Πολωνία)

2010:ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ re-construction, μια παραγωγή του Theseum Ensemble (Αθήνα)

2011:ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ, Ευριπίδη (Εθνικό Θέατρο, Επίδαυρος)

2012:ROMEO + JULIET, the Third Memory, W.Shakespeare (μια παραγωγή του Tumanishvili Teatr, Τιφλίδα) 

2012 + 2013:INSENSO,Δημήτρης Δημητριάδης, (Φεστιβάλ Αθηνών)

2012-2013: Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας, W. Shakespeare (Εθνικό Θέατρο, Αθήνα)

2013 + 2014: PHEDRE, Jean Racine (Commedie Francaise, Παρίσι)

2014: ΦΑΟΥΣΤ I, Goethe (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Αθήνα)

2015: ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ I have your data, Γιώργος Βέλτσος (ΚΘΒΕ – Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης)

2015: ΝΟ – NEKYIA, (ραψωδία λ’, Ομήρου Οδύσσεια), Ελληνικό Φεστιβάλ, Επίδαυρος, Εθνικό Θέατρο ΝΟ, Τόκιο

2016: ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ, Αριστοφάνης (Επίδαυρος,Περιοδεία στην Ελλάδα – Εθνικό Θέατρο)

2016: ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ, Μολιέρος (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Ίδρυμα Ωνάση)

2017: ΥΟΚΙΗΙ, έργο του θεάτρου Νο από τον Komparou Zenchikou (Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος)

2018: TΟ ΤΡΑΜ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΠΟΘΟΣ, Τενεσί Ουίλιαμς (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά)

2018: ΗΛΕΚΤΡΑ, Σοφοκλή (Shanghai Dramatic Art Centre, International Arts Festival of Shanghai, Κίνα). Βραβεία καλύτερης υποκριτικής επίδοσης α’ και β’ ρόλου , βραβείο καλύτερης σκηνογραφίας, υποψήφια για βραβείο καλύτερης παράστασης2021: ΙΧΝΕΥΤΑΙ, Σοφοκλή (Επίδαυρος – Ελληνικό Φεστιβάλ, όρος Κυλλήνη, Ηρώδειο – Φεστιβάλ Αθηνών)

Διεθνείς συνεργασίες: 

• Με τον Albrecht Hirhe (Γερμανία) για το ALTHUSSER–ROCK 1996, Αθήνα, Γερμανία, Γαλλία,     Ελβετία

• Με τον Heiner Goebbels (Γερμανία) για το ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ ΣΛΗΜΑΝ 1997, Αθήνα 

• Με τον θεατρικό οργανισμό BIDT και τον Erik Pold (Δανία) για το ΔΗΜΟΣΙΟΙ  ΧΩΡΟΙ, Αθήνα 2003

• Με τους Daniel Wetzel και Helgard Haug (RIMINI PROTOKOLL-Γερμανία) για το HOT SPOTS – “Ήμουν εδώ” , Αθήνα, Αμβούργο 2004.

• Με το VeenFabriek και τον Paul Koek (Ολλανδία) για τις “ΙΚΕΤΙΔΕΣ” του Ευριπίδη, Ολλανδία, Επίδαυρος 2006. 

• Με την Αρχαιολογική εταιρία της Φλωρεντίας και Fabrica Europa για το NOSTOI, 2013 -2015

• Με το θέατρο ΝΟ και τον master του ΝΟ, Gensho Umewaka για τη  Νο – ΝΕΚΥΙΑ 2015.

• Με την Deutsche Oper Berlin and Munich Biennale στο «ONCE TO BE REALIZED», πάνω στον  Jani Christou , 2021-2022.

Ως ηθοποιός: 

Έχει συμμετάσχει σε πολλές από τις παραστάσεις

 της εταιρείας θεάτρου Διπλούς Έρως και έχει συνεργαστεί σε βασικούς ρόλους με άλλους σκηνοθέτες όπως η Ρούλα Πατεράκη, ο Γιάννης Χουβαρδάς, ο Αντώνης Αντύπας, ο Πλούταρχος Καϊτατζής, ο Σπύρος Ευαγγελάτος σε έργα των Κολτές, Ντάγκερμαν, Ευριπίδη, Σοφοκλή κτλ. 

Επίσης και σε μεγάλου μήκους ταινίες των Λ.Παπαστάθη, Γ.Κόρρα, Τ.Σπετσιώτη, Ν.Τριανταφυλλίδη, Σ.Θεοδωράκη, Κ.Αριστόπουλου.

Στην Επίδαυρο έχει εμφανιστεί:

1.στην ΕΛΕΝΗ του Ευριπίδη με το θέατρο του Νότου (ΘΕΟΚΛΥΜΕΝΟΣ) σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά 

2.στη ΜΗΔΕΙΑ του Ευριπίδη με το Αμφι-θέατρο σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου (ΙΑΣΩΝ) 

3.στην παράσταση ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ – ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΕΠΙ ΚΟΛΟΝΩ του Σοφοκλή, Εθνικό θέατρο, σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη (ΟΙΔΙΠΟΥΣ)

4.ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, Επίδαυρος, Ηρώδειο, αρχαία θέατρα (ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ).

Έχει προσκληθεί να διευθύνει εργαστήρια ή να συμμετάσχει με εισηγήσεις, σεμινάρια σε :  Αθήνα, Αλεξάνδρεια, Αμμάν, Βερολίνο, Βρότσλαβ, Ζυρίχη, Θεσσαλονίκη, Καράκας, Κοπενχάγη,  Κρήτη,  Λος  Άντζελες, Μάαστριχ, Μοντρεάλ, Σύδνεϋ, Μόσχα, Ούμπρια, Πράγα, Σεούλ, Ταλίν, Τιφλίδα, Φλωρεντία, Μανίλα με θέμα :

α)Σκηνοθεσία ως Δραματουργία

ΑΣΑΝΣΕΡ: η αφηγηματικότητα σε α’ και γ’ πρόσωπο – μια μεθοδολογία

β) ΧΟΡΟΣ του αρχαίου ελληνικού δράματος – οι σύγχρονες μεταμορφώσεις μιας αρχαίας δομής. Αρχές, μεθοδολογία.

γ) Σωματικές αναστολές και Βιοενεργειακή κραυγή : 

μια σωματική προσέγγιση της εκπαίδευσης του ηθοποιού, βασισμένη στην Βιοενεργειακή Ανάλυση.

Μέλος της International HEINER MÜLLER GESELLSCHAFT.

Μέλος του International Institute for Bionergetic Analysis

Από το 2005 έως το 2009 διετέλεσε πρόεδρος του Ελληνικού τμήματος του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου Unesco ITI .

Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Πατρών, Ναυπλίου και Θεσσαλονίκης.

Επίκουρος καθηγητής στη σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου  Θεσσαλονίκης.

Από το 1997 υπό την διεύθυνση του το “Theseum Ensemble” έχει αποκτήσει μια νέα στέγη στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, το «θησείον-ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ», μια παλιά αποθήκη διαμορφωμένη σε ένα Διεθνές Κέντρο για την Παράσταση των Τεχνών, προσφερόμενο για συνεργασίες και παρουσιάσεις σχημάτων ή μεμονωμένων καλλιτεχνών από όλη την Ευρώπη ή και αλλού. Μερικοί από τους συνεργάτες, που έχουν προσκληθεί για να εργαστούν εδώ είναι ο σκηνοθέτης και συνθέτης Heiner Goebells, το Bidt Theatre της Δανίας, η Γερμανική Θεατρική ομάδα Rimini Protokoll,  ο σκωτσέζος σκηνοθέτης Andrew Mac Kinnon, η το θέατρο  VeenFabriek του ολλανδού σκηνοθέτη Paul Koek, κ.α.

Από το 2020 ορίζεται ως ο Γενικός Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2023 που είναι η Ελευσινα :  

2023 ΕΛΕVΣΙΣ European Capital of Culture.

 

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ – ΒΡΑΒΕΙΑ

 

• Βραβείο Κουν καλύτερης Σκηνοθεσίας και Παράστασης για το έργο “Εθνικός Ύμνος”

• Η παράσταση ΚΛΙΜΑΞ του Jean Genet επιλέγεται από το Υφυπουργείο Νέας Γενιάς για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 3η Biennale ’87 Νέων Καλλιτεχνών Μεσογείου στη Βαρκελώνη της Ισπανίας

• Βραβείο καλύτερου ηθοποιού για την παράσταση “Στη Σκιά του Μάρτ” του Στίνγκ Ντάγκερμαν, Απλό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα.

• Βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Ιθάκης για την παράσταση “Η κυρία των δυνάμεων” του Πλούταρχου Καϊταρτζή με τον θίασο Αμόρε. (Δεν παρελήφθη).

• Τιμητική διακρίση του παγκόσμιου  φεστιβάλ Fundateneo Festival International de Teatro de Caracas για την παράσταση “Αγαμέμνων, The Ghost Sonata”, Καράκας, Βενεζουέλα.

• Ειδικό βραβείο guest performer prize by the German Federal Agency for Civic Education για την παράσταση “Στάλιν, μια συζήτηση για το (Νεο)Ελληνικό Θέατρο” στο πλαίσιο του φεστιβάλ ECHT! 7. POLITIK IM FREIEN THEATER, Staat Theater Köln, Κολωνία, Γερμανία, 2008

• Τιμητική διάκριση καλύτερης παράστασης και βραβείο διδασκαλίας και υποκριτικής στην παράσταση Ρομέο και Ιουλιέτα,  Teatr Michail Tumanishvili, Τιφλίδα, Γεωργία, Ιούνιος 2014

• Μεγάλο Βραβείο σκηνοθεσίας θεάτρου Michail Tumanishvili για τα έργα του Medea Material, Εθνικός Ύμνος και Ρομέο και Ιουλιέτα. Teatr Michail Tumanishvili, Τιφλίδα, Γεωργία, φθινόπωρο 2014.

• Βραβείο καλύτερης Παράστασης Αρχαίου Δράματος ΝΟ – ΝΕΚΥΑ,  Ιαπωνία, Επιδαυρος 2015.

• Απονομή του “Chevalier de l’ordre des Arts et des Lettres”  από το Υπουργείου Πολιτισμού της Γαλλίας, 2016.

• Βραβείο Αριστείας / Excellence από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκής, 2020.